از سخنان محمد (ص)-5

گفت پیغمبر بِه لغزی از دو چیز                    از هوا و آروزهای دراز

من زِ قرآن آیتی دارم نشان                        جمله را باشد کفایت در جهان

آن بوَد تقوا نمی دانی بِدان                        روزی آید از زمین و آسمان

دو فرشته باشند اندر آسمان                      که زنند بال و پرِ گردن کشان

بسته گردد روزی از بهرِ گناه                        بی جهت تو رزقِ خود منما فنا

دل می شود دانم ملول همچون بدن            دانش و حکمت بِدِل ریز ای حَسَن

مردم از بهرِ شتاب اندر هلاک                      تو به آرامی نما ای مردِ پاک

بنده ی خوش خوست همچون روزه دار         یا چون شخصی بوَد شب زنده دار

از بَدان دوری نما اندر جهان                        تا امان مانی زِ شرّ، اندر جهان

ظاهرا با او به سازش باش و بس                 در عمل زیشان تو دامن کَش زِ پس

حبِّ دنیا هست راسِ هر خطا                     بهرِ مال و جاه به خود کردی جفا

دست کردن در دهانِ اژدها                         به زِ ناکِس خواهشی باشد روا

گر مرا دیده شدی اندر جهان                      شکلِ زو بهتر ندیدی در زمان

سنجشِ اعمال، اندر روزِ حشر                   نیست از خُلقِ نِکو بهتر به حشر

کوه بر کوهی ستم، گَر می نمود                عدلِ حق او را چو خاکی می نمود

هر دورو یعنی منافق، روزِ نشر                   از همه بدتر بوَد حالش به حشر

گر گریبانت بگیرد مرگ، هان                       دست تو باشد نهالی بَرنشان

هست دنیا چون خدا زیبا خوش است           زین سبب زیور زِ هر چیزی سَر است

خویِ نیک و نرم شد اهلِ بهشت                 شد عبوس و خویِ زشت اندر کُنِشت

چیزِ بد را گَر شنیدی از کسی                     فاش منما، که شریکِ آن کسی

آنکه او باشد به دنیا سیرتر                         کارِ عقبایش مخوف است ای پدر

لیک آنکس که به سختی روبروست             حور و جنّت بهرِ او در آرزوست

اهلِ دوزخ مردمانِ بی زن است                   هم زنانِ فاقدِ از شوهر است

شهوتِ خود را نگه دار از حرام                     فقر از تو رفع گردد ای همام

بهترین بَذلت بوَد عطر ای عزیز                    وزنِ آن کم، بویِ نیکش هست نیز

کن تو یاری بهرِ مردم در جهان                     تا خدا بهرِ تو گردد مهربان

شد بهشتِ جاودان بر وی حرام                   که ندارد باک از لغو و حرام

مالِ مومن هست همچون خونِ او                تو بده مالش بِدو بی گفتگو

عهد و پیمان را بنمایی گر وَفا                      محکم است ایمانت از جهر و جفا

کینه ها خواهی زِ دل بیرون بری                  باش خوش رو هر کجا رو آوری

ذهنِ نیکو بر خدایت داشتن                        حور و جنت هست برپا داشتن

امرِ بیشتر سجده کردن در جهان                  اذن می دادم زِ بهرِ شوهران

همچو برگِ زرد، تب ریزد گناه                       زِ آبِ سردش کن تو خاموش ای کیا

هست ایمان و حیا در یک لباس                   رفت یک، آن هم روَد ای حق شناس...

                                                           دیوان شهید- صفحات 112 و 113

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                            از سخنان محمد (ص)-4

مردِ دانشمند بترسد از خدا                        وآنکه نادانست بنماید گناه

هر شناسد خویشتن را بیشتر                    هم شناسد او خدا را بیشتر

مُزدِ مزدروزان بِدِه کردند کار                         تا نگردیده عرق خشک از ظِهار

بندگی کن با حق از صدق و صفا                 آنچنان دان حق ببیند مر تو را

هست غافل آنکه از تغییرِ دهر                     او نگیرد پند باشد بی خبر

بی نیاز آنکس بوَد اندر جهان                      که طمع نَارد به مالِ دیگران

گر تو خواهی بمانی در امان                       جانِ من بشنو نگه دار این زبان

حرفِ حق با شَه بگویی زِ اجتهاد                 نیست فاضل تر زِ تو اندر جهاد

وام کمتر کن تو و دوری گزین                      تا نباشی بهرِ وامَت در حزین

جان دهی آسان، نکردی گر گناه                 وَرنه در عقبی شود کارَت سیاه

مَر حسودان را بوَد دنیا چو زهر                هم به دنیا هم به عقبی در خطر

احترامِ نابکاران هست کم                          در دو دنیا دائماً باشد به غم

خیر نبوَد گر کنی اسرافِ مال                      در قیامت می شود وزر و بوال

هر که باشد در جهان از متقین                    تحفه باشد مرگ او را از یقین

گر دروغی باشد از بهرِ صلاح                       بهتر از آن راست زو خیزد نزاع

ترسناک و با بخیل و آزمند                          مشورت منما زِ من بشنو تو پند

گر نبودی رحمتِ پروردگار                           آدمی با فقر می گشتی دچار

رنج و سختی گر زِ کس دیدی مخَند             او رها گردد شود پایت به بند

ضامنِ مفروض می باشد خدا                      تا که دینش را نماید حق ادا

چون خدا ذاتش بوَد از فعل و جُود                 فاضلان را دوست دارد آن وَدود

عاقل آن نبوَد که دنیا برگزید                        آخرت از دست داده، شد پلید

نیست حق ناظر به پیکرهای ما                   او به دل ها بنگرَد ای نیک راه...

                                                            دیوان شهید-صفحات 111و 112

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                             از سخنان محمد (ص)-3  

ارجمندی یا توانگر گشت خوار                    عالمی در نزد جاهل رحمت آر

بی نوا گشتی اگر در روزگار                       شو جدا بر شهرِ دیگر کن قرار

بدترین مَرد است دانم در جهان                  خوار و بی مقدار خوانَد دیگران

آنچه شد در نزد حق زان دل سپار               مالِ مردم را به مردم واگذار

از همه زاهدتر آمد ای همام                      که کند پرهیز از مالِ حرام

از همه باشد سخی تر آن کسی               که زکوة مالِ خود داده بسی

روزیت اَر تنگ گردد در جهان                      صدقه ده روزی رسد از آسمان

می نِهی بنیاد چیزِ نیک گَر                        تا به آخر در رسان ای نیک فر

سَر مَپیچ از عارفانِ نیک خو                       که پشیمان گردی ای مردِ نکو

از گُنه باشد عقوبت پیشتر                        که کنی کفرانِ نعمت بیشتر

شد قوی تر از همه هنگامِ خشم                لب فرو بست وزان پوشید چشم

بُردباران را شناس اندر جهان                      در توانایی گذشت از دشمنان

هر که خوشخو شد شبیه آید به من            خُلقِ نیکو طینتش باشد زِ من

گویمت باشد اشدّ، اندر جهاد                     وآنکه در توبه گنه یک سو نهاد

شد دلیر آنکه جلو گیرد هوس                     نی به میدان سر زِ تن کرده جدا

عابد آن باشد که او اندر جهان                    از فرائض سر نپیچد هر زمان

رتبه ی نیکوترین روزِ شمار                         هست قرآن خوان و هم شب زنده دار

نفسِ سرکش را نمایی گر مهار                   تو به جنات نعیم گیری قرار

دانش آموزید اَر چین است و هند                 تا که سود هر دو دارینت دهند

هست دانشمند آنکس در جهان                  جمع کرده دانشش با دیگران

گَر زِ روزی مرد بنماید قرار                           روزیَش در پی درآید سایه وار

شکر مردم اَر تو ننمایی ادا                         شُکرِ خالق را نیاوردی به جا...

                                                            دیوان شهید-صفحات 110 و 111         

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                              از سخنان محمد (ص)-2

نیست بر مومن طلب کردن روا                    بهرِ تاوان یا که فقرش در قضا

اهلِ جنّت می شتابند بهرِ نیک                   اهل دوزخ بر خدا آرند شریک

فقر و رنجوری مُردن گر نبُود                         آدمی طغیان نمودی ای ودود

خود پسندی از گنه بدتر بوَد                        مشورت در کارها نیکو شود

تو زنِ دیوانه را دایه مگیر                            ضایع گردد طفلِ تو از بهرِ شیر

اَر تو را دعوت نماید کس برو                       کن عیادت بر مریض ای نیک رو

هر که را خُلقِ نِکو شد در جهان                  دارد ایمان و به است از دیگران

دوست دارد حق طعامی را که آن                دست های دیگران باشد در آن

آنکه از نادان گریزد در جهان                        هست دانشمند و به از دیگران

شادی مومن چو شد حبِّ خدا                    باش نیکو نیز بر خلقِ خدا

گفت پیغمبر بوَد محبوبم آن                        شد نماز و عطر و زن اندر جهان

بدگمانی باشدت از خوی زشت                  باب ها سد گرددت اندر بهشت

شد عمل خالص تو را اندک بس است          مرد نیکو را بوَد جا در بهشت

نطفه ی خود را بده جایی قرار                     عفت نیکش بوَد نیکو شعار

گر گنه کردی نما اعمال خوب                      زان نماید پاک همچون آب جوب

فال بد آید تو را جانا به پیش                       درگذر زان بد نمی آید به پیش

بر برادر گر خطر آید به پیش                        کن تو آگاهش نگردد دل پریش

کن چرا در بوستان اندر بهشت                   چیست مجلس های نیک ای خوش سرشت

با فروتن شو فروتن در دیار                          بهرِ گردنکش تکبر کن شعار

حال سلطان گر بگردد در دیار                      مردمش در پیروی آرند شعار

در پیِ کار اَر رَوی جان پدر                           برگزین از نیک و از بد درگذر

رحمت آور بهرِ مردم در زمین                       تا رسد رحمتِ رب العالمین...

                                                            دیوان شهید-صفحه 109

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                      از سخنان محمد (ص)-1

چون به سرقت میرود مالی زِ دست             بستن تهمت گناهش بیش هست

هر زبان باشد نگهبان ای پدر                       آنچه را دارد زیان زان درگذر

هر که را عقلی زِ ایمان در جهان                  گر نباشد تو زِ خوبانش مخوان

دربِ معروفی بوَد اندر بهشت                      جز نِکوکار اندر آن داخل نگشت

گر که خواهد نیکی قومی خدا                    آزماید خوب و بد گردد جدا

نیستی قادر به ارزاق بشر                         باش با اخلاقِ نیکو سر به سر

هر خیانتکار شد دینش زِ دست                   بعدِ هر کس از نمازش فارغ است

گر کسی گوید دروغ ای هوشیار                  تو رفیقِ او مشو در هیچ کار

خنده ی بسیار منما ای پدر                        دل بمیرد زان، تو را کردم خبر

پرخوری رنجوریَت آرد به پیش                       تو مخور جانا از اندازه بیش

تو نظر منما جانا بر حرام                             بذر باشد سبز گردد والسلام

بهترینِ دست باشد بذل و جُود                    بدترین دستی که گیرد ای ودود

احترامِ مردمِ پیرِ جهان                               واجب است از جانبِ حق هر زمان

شد بخیل آنکس شنید از نامِ من                 غفلت از صلوة به تن باشد ستم

هر ستمگر را پشیمانی ست زود                تاجرِ ترسان محروم است زِ سود

دیده دوزد مانع اندر بهرِ سود                       محتکر را لعنت آید از ودود

گر سخاوتمند بنماید گناه                          درگذر زیرا خدایش شد پناه

گر مقصود درویش شد یا بینوا                     در برویش باز گردد از خدا

بر یتیمان رحم آید از کَرَم                            تا یتیمِ تو شود زان محترم

دوستی بنما با خلقِ خدا                           تا رهایی یابی از جور و جفا

تا بدن دارد تحمل بهرِ درد                           کن تحمل گِردِ داروها نگرد

گر تحمل نآوری از درد و رنج                        رو تو دارو کن شوی فارغ زِ رنج

نعمتِ حق اَر نمایی آشکار                         شکر کردی نعمتِ پروردگار

مرگ باشد تحفه بر مومن زِ حق                  افکَنَد این جامه ی کهنه زِ دلق

یا چو عکسی می گیرندی زِ تو                    یا روی در خواب بینی پس مگو

گر تو ننمایی بدی بهرِ کسان                       صدقه باشد گر به کس ناری زیان

نه دهم روزی بوَد در شرع و بیع                   یک بوَد در گوسفند ای نیک پی

با برادر تو بده دست ای اخی                      کینه ها از دل بیرون آید همی

کن غمِ دنیای دون از دل برون                      در عوض ذکرِ خدا بنما کنون

اَر که غافل نایی از حق ای اخی                  دولتت آید شوی در راحتی

گشته ام مبعوث بر پیغمبری                       خُلقِ نیک آموزَمی بر عالمی

تا نخوانندت به خوانِ کس مرو                     بخشش از ناکس مجوی ای نیک رو

متّقی آن شد یقین اندر جهان                     راست گوید گر مَر او را شد زیان

بذل و بخشش کن تو اول با عیال                 گر فزون است دیگران را ده زِ مال

از گنه پرهیز بنما در جهان                          می برد نیکوئیت را در جهان

از ستم پرهیز بنما ای جوان                        که شود ظلمت تو را در آن جهان

آتشِ دوزخ بوَد بر آن حرام                           هر که را خویش نرم باشد در جهان

چشم باشد کور بهتر در جهان                     تا بدوزی چشم بر نامحرمان

حرص و ایمان جمع نایَد در کسی                 تو مکن پی جویی از کارِ کسی...

                                                            دیوان شهید-صفحات 107 و 108

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان