در حلم و بردباری
بردبار آنکو حق گوید مدام خلق را در حق او باشد کلام
راست گوید، مردمان بی فروغ صدق او را جمله دانندی دروغ
بی سبب خیزند بر آزار او طعنه ها آرند اندر کار او
خوار و بی قدرش نمایند آنچنان که شود از خواریش گریان جهان
این چنین است حالت مرد حلیم حلم، مصباح خداوند علیم
گر تو را از حلم شد تیغی به دست می نیارد هیچ کس بر تو شکست
تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر
کسی که متحمل آزار خلق شود و بر جفای آنان شکیبایی نورزد از خشنودی خداوند بهره مند نمی گردد. زیرا رضایت خدا همواره توام با آزار دیدن از خلق است.
ار تو می خواهی رضای کردگار از جفای خلق کمتر کن فرار
حلم آن زمان واقع می شود که کسی به تو بدی می کند و تو هم از عهده ی انتقام او بر می آیی، در عین حال از کرده ی او درگذری.
در گذر ای میر بر سختی او در نگر در درد و بد بختی او
تا ز جرمت هم خدا عفوی کند ذلتت را مغفرت در آکند
تو به عزلت بس سبو بشکسته ای بر امید عفو، دل بربسته ای
عفو کن تا عفو یابی در جزا می شکافد مو قدر اندر سزا
مو شکاف، اندر قدر ای هوشیار قصه ی ما را تو نیکو گوشدار
دیوان شهید طاهریان -صفحه ی 277
توسط : شهید علی طاهریان