سوال از عبدالله

کرد یک رندی ز عبدالله سوال            از چه می باشی ز مرد و زن ملال

بی رفیق و یار، خاموشی چرا           گفت من دارم رفیق با وفا

گفتمش در ده نشانم از کرم             تا شناسم کیست زو من پی برم

گفت خاموشی و تنهایی ست آن      راحتم ز یشان و دائم در امان

نفع دادندم در هر مدعا                    زین سبب هرگز نیم ز یشان جدا

بس نمودند دور از من هر گناه           نیست بهتر زین رفیقان جز خدا

قلب را آرام و نورانی کنند                 دیگران عمر مرا فانی کنند

هست خاموشی مرا از یار به            خانه ی پر مار  از اغیار به

ای علی زین پس تو خاموشی گزین   خلق را بگذار در کنجی نشین

 

                                          دیوان شهید طاهریان- صفحه ی 303

 







نظرات دیدگاه