واژگون شد نظام طاغوت به دست خمینی

آمد زِ غیب روحِ خدا شد بتان نگون               جبّارِ دون صفت بِشد از تخت واژگون

آزاد شد ملت ایران نگر کنون                       شد کارتر زِ فکرتِ بیهوده در جنون

شیطان صفتان نقشه کشیدند در جهان        شد نقشه های شومی آنان نگر نگون

این ظالمانِ کفر، وزان نقشه های شوم        جاری نموده اند سیلِ جویهای خون

هشیار ملت است تویی خوار و هم زبون       شد قطع ریشه ات بنما زور تو کنون

کردی به پا جنگ که ریزی خونِ خلق            این دام را تو چیده ای، افتد تو را به حلق

چندین هزار خلق بکُشی زِ بهرِ رزم              ملت دهی به کشتن و خود می روی به بَزم

ای گرگِ دون صفت، زِ تو شد خانه ها خراب   اُف بر تو، کرده دلِ مرد و زن کباب

گر حشر و نشر نیست تو را یاور ای لعین      غافل مباش مرگ تو را هست در کمین

                                                            دیوان شهید- صفحه ی 91

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان

                            احوال مردم دنیا و آخرت

اهل دنیا ذکر و صلواة نبی                   اهل عقبی راست حمدِ سرمدی

اهل دنیا اندک اندر زندگی                   اهل عقبی هست در پایندگی

اهل دنیا هست در بازارها                   اهل عقبی راه و رسم کبریا

اهل دنیا را بوَد رنج و مِحن                   اهل عقبی را سر و پا شد حسن

اهل دنیا را بود آلودگی                       اهل عقبی را صفا شد زندگی

اهل دنیا هست اندر بندگی                 اهل عقبی راحت و آسودگی

اهل دنیا هست در جنگ و ستیز           اهل عقبی نزد حق باشد عزیز

اهل دنیا را بوَد سختی و رنج               اهل عقبی را همه دُر است و گنج

اهل دنیا را بود لهو و لعب                    اهل عقبی نیز باشد تازه لب

اهل دنیا را بود نان و پیاز                     اهل عقبی را عوض شد برگ ساز

اهل دنیا را بود دایم عذاب                   اهل عقبی را شراب پاک ناب

اهل دنیا را فریب است و دغل              اهل عقبی را بوَد نیکو عمل

اهل دنیا دائم اند در درد و سوز             اهل عقبی را بود بس دلفروز

اهل دنیا را سراسر ذلت است              اهل عقبی کارشان در ذلت است

اهل دنیا را سراسر اشک و آه              اهل عقبی را بود بس عزُّ جاه

اهل دنیا از حقیقت گشته دور              اهل عقبی را همه نور است نور

اهل دنیا جایشان همچون قفس            اهل عقبی شد رها از این قفس

اهل دنیا باشد اندر ترس و بیم              اهل عقبی را بوَد جود از کریم

اهل دنیا شد ستوه از دست زن            اهل عقبی شد به حوران هم سخن

اهل دنیا را همه جبر است و زور           اهل عقبی شد زِ سختی ها به دور

اهل دنیا جمله نادانند و دنگ                اهل عقبی جمله نیک و شوخ و شَنگ

اهل دنیا هست دائم در به در               اهل عقبی در عوض زرّین کمر

اهل دنیا را بود دشوار و سخت             اهل عقبی را بوَد جا روی تخت

اهل دنیا را بود درد و بلا                      اهل عقبی جمله مهمان خدا

اهل دنیا با منافق شد قرین                 اهل عقبی با خدا شد همنشین

اهل ایمان هست در دنیا ذلیل              اهل عقبی شد چو مهمان خلیل

اهل ایمان بهرِ حق گردد شهید             اهل عقبی از خدا یابد نوید

اهل دنیا هست در فکر کمی               اهل عقبی را لقای سرمدی

اهل دنیا شد به پیری زوال                  اهل عقبی را بود نیکو جلال

اهل دنیا در زوال و در فنا                     اهل عقبی عمرشان باشد بقا

اهل دنیا می شوند از عمر پیر              اهل عقبایند سلطان و امیر

اهل دنیا هست از شیطان اسیر           اهل عقبی هست سلطان کبیر

اهل دنیا باشد اندر خوف و فکر             اهل عقبی را همه خیری است بکر

اهل دنیا شد زِ پیری پُشت قوز             اهل عقبی در جوانی دلفروز

اهل دنیا نالَد از مال و عیال                  اهل عقبی را سراسر کیف و حال

اهل دنیا می رود سوی قبور                اهل عقبی را همه قصر است و نور

اهل دنیا جمله در پژمردگی                 اهل عقبی دارد اصل زندگی

اهل دنیا را بود صدها مرض                  اهل عقبی را جوانی در عوض

اهل دنیا را بود روها سیاه                   اهل عقبی صورتش گردد چو ماه

اهل دنیا خوردن و اسهال و قِی            اهل عقبی را بود نیکو زِ پی

اهل دنیا لقمه اش باشد کثیف             اهل عقبی کارشان باشد نظیف

اهل دنیا را بدن باشد کثیف                 اهل عقبی شد نظیف و هم لطیف

اهل دنیا خستگی دارند و خواب           اهل عقبی راحتیِ بی حساب

                                                    دیوان شهید-صفحات 63و 64و 65

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                                  حکمت

گفت قرآن سیر کن اندر جهان                     او زِ تاریخت دهد آنها نشان

سیر کن در ارض و تاریخ ای عمو                 تا بفهمی معنی اش را مو بِمو

ماء معنی اش علوم انبیاست                     شد زمین قلب و وَزو روید گیاه

همچو کشتی و غلام و آن جدار                  جای دیگر شرح دادم ای کِبار

معنی دیگر در آن دارم سراغ                       چون خروس و هم بط و طاووس و زاغ

تین بوَد معنی آن خُلقِ حَسن                     هم محمد هم علی زان پس حسن

مجمع البحرین باشد در عمل                      با تو گویم هست مقصود آن، زِ دل

کشتن گاو است مقصود ای پدر                  نفس را گَر کُشته ای یا بی خبر

هست مقصودش زِ دم پستی نفس             تا که بگریزی زِ زشتی و هوس

جوف گاوی پُر نمودن از طلا                         بُود مقصودش زِ ایمان از وفا

رمزِ قرآن را نمی داند کسی                       جز امام و جز پیمبر جز ولی

مردم دون هر کجا شد ای عزیز                    ساکن آنجا مشو زیشان گریز

کسب خواهی گر نمایی ای پسر                کن نظر جایی جهود است ای پدر

هر کجا شد مر جهودان را مقر                     موضع کسب است تو را کردم خبر

چونکه کارش هست دایم اقتصاد                 کرده بر دنیای خود او اعتماد

در عمل با او مشو هرگز شریک                   لعنت آمد بر جهودان از ملیک

مذهبش باطل بوَد در هر روش                    می دهد خود را به دنیا پرورش

در قیامت آدمی گوید که من                       من شدم غافل زِ وسواسِ زمن

گویدش شیطان چرا گویی دروغ                  هست گفتار تو جمله بی فروغ

عالمان و عاقلانت چون به دهر                    مفلِسی ام را، نمودندَت خبر

تو چرا از من شنیدی از خری                      هیچ ظاهر بر تو گشتم ای دنی

تندخویی از جنون است ای پسر                 تا توانی زین روش بنما حذر

بهرِ ناموسِ کسان ننما طمع                       هر چه حق دادست وزان ها شو قَنَع

از حلال خود توان بردن خوشی                   این چه سِر است و چه درد و ناخوشی

قوّت از حق باشدت در این بدن                   زشت و زیبایی زِ تو بشنو سخن

                                                            دیوان شهید-صفحه 94 و 95

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                  توشه ی آخرت

گشت مردی جانبِ صحرا روان           بهرِ بیع و شرع گویا آن زمان

اتفاقاٌ باد کشتی را شکست            روی تخته پاره ای او برنشست

یافت از غرقاب آن دریا نجات              جانب شهری روان و بود مات

دید جمعی از بزرگان چون ملوک        آمدند سویش بِصد غرّ و سلوک

خلعتش دادند کردندش سوار            دولت او شد زِ ایشان برقرار

روی تختش برنشاندند از وقار            زر نثارش نموده بی شمار

جمله اندر خدمتش بسته کمر جمله   فرمانبر بدو همچون قمر

کرد روزی از وزیرِ خود سوال              سِر چه باشد گو به من ای نیک حال

گفت ترسم عیش تو ناقص شود       گفت برگو تا دلم ساکن شود

گفت باشد عادت این شهر و بوم       بعد سالی سوی شه آرند هجوم

شاه را از تخت می آرند فرو              دیگری را شه نمایند ای نِکو

شاه اسبق را کنند در بحر غرق         بحرِ بی پایان ندارد شرق و غرب

گفت برگو با من ای نیکو سیَر           رهنما شو مَر مرا از این خبر

گفت بنما جمع بهرِ خود طلا             تا شوی آسوده از این ماجرا

از غلامان جانب دریا فرست              خرمنی خواهی کنون بنمای کِشت

آن زمان در بحر اندازند تو را               تو شوی آسوده از رنج و نوا

این مثل باشد بر ما سودمند            همچو کارِ آن شَه با ارجمند

همچو آن سلطان، دور اندیش باش    فکر آخر کن به فکرِ خویش باش

تا توانی در جهان تخمی بکار            ای علی در آن جهان آید به کار

دیگر ار خواهی بمانی در امان           کن نگه داری به هر جا این زبان

                                                  دیوان شهید- صفحه 96

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                                          عذر گناه

تحفه ای بر لایق درگاه تو نآورده ام                لیک اشک و آه و سوز و ناله ها آورده ام

جز گنه کردن نبودی در جهان چون کار من       زین سبب بر درگه ات جز توبه ام نآورده ام

ناتوانیم تو ببین رحمی بر این عظم رمیم         قامت خم گشته با موی سپید آورده ام

دعوتت لبیک گفتم چون مرا خواندی به ضیف   جامه ی چرکین به بَر بر درگه ات آورده ام

حیف باشد درگه شاهی مرا ژنده بَرَم            چون به سوی خلعت شاهیت رو آورده ام

از گنه گیرد اگر قهرت زِ خود رانی مرا             مغفرت امیدوارم کرده رو آورده ام

مجلس صدق و صفا و اقتدارت از کَرم             من به امید لقایِ خاص تو رو آورده ام

عفو تو اعظم تر آمد از گناهِ زشت من             با دو صد امید به درگاه تو رو آورده ام

                                                             دیوان شهید- صفحه 12

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان