دانشمندان
دانشمند باید همواره در خوف و خشیت الهی به سر برَد. دانش، پرتوِ درخشان خداشناسی و دل، منورِ ایمان است. کسی که از نعمت خشیّت خدا محروم باشد دانشمند نمی باشد؛ از علم و دانش اثری در وجود او هویدا نبوده هرچند در راه تحصیل متشابهات موی خود سپید سازد و قدش خمیده گردد.
عالِم آن کس بوَد که خوف خدا در دلش همچو بحر موّاج است
زین جهت سروَر است در عالَم بلکه بر فرق، سویِ تاج است
ور نه تحصیلِ لفظِ مشت کتاب خط در دو نصیب تاراج است
خدا فرموده خوف از حق منحصر به دانشمندان است. چون آنان از دیگران بهتر و بیشتر به مقام ربوبی پی برده اند. آفت دانشمندان ده قِسم است؛
1- طمع 2- بخالت اعطای مال و آموختن اندوخته های علمی 3- ریا 4- اظهار تعصّب و خونگرم نشان دادن 5- از ستایش مردم خوشنود بودن 6- اظهار نظر در چیزی که نمی داند 7- گفتارش را بدون جهت با الفاظ بی نتیجه زینت میدهد 8- از خدا نترسد و از عظمت او شرم نکند 9- به دیگران فخر و مباهات کند 10- آنچه آموخته به کار نبندد و عمل نکند.
رسول خدا فرمود با عالِمی نِشینید که شما را از کبر به تواضع و از ریا به اخلاص و از شک به یقین و از رغبت به دنیا به زهد و از دشمنی به دوستی نصیحت و دعوت کند.
دیوان شهید-صفحه 270
توسط : شهید علی طاهریان