کبر، نخوت و حرص

هرکه شد با احمد و آلَش شفیق            می شود در جنَّت با ایشان رَفیق

شُکر بِنما گر به راهِ ایزدی                      برگزیدی گر تو راهِ احمدی

دور شو از نخوت اَر داری تمیز                 شد زِ شیطان کِبر و نخوت ای عزیز

کُشته از شهوت شدند پیغمبران             حُبِّ دنیا شد زیان در آن جهان

جامه را کرد نَبی بر تَن، خدا                   غیر پوشَد می کند برخود جَفا

هر که پوشَد جامه ی کِبر و مَنی             می شود از دین و از ایمان بَری

حرص نگذارید آدم از بهشت                   گشت بیرون او از این کردارِ زشت

از حسَد گردید قابیل، مَست                  او برادر کُشت نامش گَشت پَست

ای علی رُو رَهروی بیدار باش                 گر تو مَردی زِ هَر شیطان دور باش 

 

                                                       دیوان شهید- صفحه 330

 

 







نظرات دیدگاه شما