تاب هجران (13)
شدی چون ابرعه بر جنگ داور هزاران فیل را بنمود حاضر
به مرغان امر شد از سوی داور کنند با خاک آنها را برابر
زِ بسم الله نویسم نام یزدان تو خود دانی ندارم تابِ هجران
مشو نومید از درگاه ذیجود زِ رحمت دور گَردی، کور محشور
زِ بَهرَت نار می گردد یقین گور نه بینی جنّت و قصر و دیگر حور
زِ بسم الله نویسم نام یزدان تو خود دانی ندارم تابِ هجران
شوَد اخلاقِ نیکو، جنّت و حور ادب را پیشه بنما تا لبِ گور
به فضل و جُود بنما خویش مشهور خورَد وارث زِ بعدت شاد و مسرور
زِ بسم الله نویسم نام یزدان تو خود دانی ندارم تابِ هجران
توکّل پیشه کن، نی تکیه بر خلق قناعت پیشه کن با جامه و دلق
مَکن شیرین به هر مالی لب و حلق به بیهوده سخن چانه مکن لَق
زِ بسم الله نویسم نام یزدان تو خود دانی ندارم تابِ هجران
دیوان شهید- صفحات 136و 137
توسط : شهید علی طاهریان