تاب هجران (6)

علی سرّی است از سرِّ خدائی           علی را با خدا نبود جدائی

زِ اسرارش صد از یک اَر برانی               غُلُو آری خدایش نیز خوانی

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تابِ هجران

پیغمبر روزی از وصفِ علی گفت            به مردم این سخن دانم جَلی گفت

که وصفِ حیدری نتوان به کس گفت      نه بتوان گوهر او پیشِ کس سُفت

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

نظر کردن به حیدر نزدِ داور                   عبادت شد زِ گفتار پیغمبر

بداند قدرِ او سلمان و بوذر                   زِ من بشنو اگر داری تو باور

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تابِ هجران

علی بحری است پایانی ندارد              زِ وصفِ او قلم عاجز بماند

قلم گردد اگر اشجارِ عالم                    مرکّب بحرها، وصفش نداند

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

غدیرِ خم زِ ایزد امر صادر                     شدی جبریل بر احمد زِ داور

نگویی گَر به مردم وصفِ حیدر              نداری اجر و مزدی نزدِ داور

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تابِ هجران

نبودی گر علی، عالم عَدَم بود              که ذاتِ حق به او اندر قدم بود

به هر دفتر زِ وصفِ او رقم بود               زِ گفتگوی وی عاجز قلم بود

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

تولد یافت گَر در کعبه ی گل                 بوَد نورِ رُخش در خانه ی دل

بنای کعبه شد از سنگ و از گِل            شده جایِ خدا در خانه ی دل

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تابِ هجران

اگر حبِّ علی یک حبّه در دل                بوَد گردد گناهت جمله باطل

پیغمبر اَر که سرّش فاش می کرد         سجودش مینمودی نیک و باطل

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

علی را وصف بنمودَست داور               علی بودی پیغمبر را برادر

علی بودی به احمد یار و یاور               علی را هیچ شیء ناید برابر

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

علی در بسم الله نکته ی باء               علی شد حجّت کبرای اعلی

علی را دختِ احمد زوج زهرا                علی در قلّه ی فوقِ الی الله      

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

پیغمبر شد به قوسین نزدِ داور             قطارِ اشتران دیدی سراسر!

بگفتا چیست گفتند وصفِ حیدر            نگردد منقطع تا یومِ محشر

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

هر آن کس دشمنِ مولا علی شد         بذاتِ او یقین شیطان قرین شد

به دوزخ تا ابد دانم یقین شد                به خسران و زیان، او همنشین شد        

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

زِ گفتارِ خدایِ لایزال است                   هر آن کس زِ امرِ من در فرار است

کند رفتار فرمانِ علی را                      ببخشم من گناهانش به یک جا

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

زِ اَکملتُ لکم دین، گشت کامل            به جز راه علی هر راه باطل

غدیرِ خم دیگر شد در این دل               نما از لوحِ دل جز عشق زایل

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران...

                                                   دیوان شهید- صفحات 124، 125و 126

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان