تاب هجران (3)

چنین آمد به قرآن و روایت                بوَد دینِ نبی تا حشر ثابت

اشارت از کواکب شد بشارت            بوَد مقصودِ حق نورِ ولایت      

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

مسلمانی هویدا شد زِ سلمان         ره سلمان گزین و باش خندان

تو شو در استقامت همچو سندان     زِ نیکویی دمی رو بر مگردان

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

پسر از ظلمِ باب بیند اثر را               نموده کشتُ و وین چیند ثمر را

پسر باید بلایش را شکیبا                شود پاداش یابد روزِ عقبی

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

ندارد وصفِ حق انجام و آغاز             نماند این فلک گر او کند ناز

چو مرغِ حق کنم من ناله آغاز           چو پروانه بسوزانم پری باز

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

نمودی رُخ به دل جانا شدم زار          زِ عمر و زندگی گردیده بیزار

زدی آتش به جانم آخر ای یار            شکستی استخوانم طوطیاوار

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

زِ بهرِ امتحان هاروت و ماروت             تنزّل دادی اندر ملکِ لا سوت

به شهوت ناگهان گشتند مایل          نگون تا حشر اندر چاهِ بابل

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

به کارِ خویش اندیشه کردم              زبان را بهرِ دشمن تیشه کردم

کنون ذکر خدا را پیشه کردم             وزان شیطانِ دون در شیشه کردم

زِ بسم اله نویسم نامِ یزدان             تو خود دانی ندارم تاب هجران

                                                  دیوان شهید- صفحات 120و 121

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان