از سخنان محمد (ص)-1

چون به سرقت میرود مالی زِ دست             بستن تهمت گناهش بیش هست

هر زبان باشد نگهبان ای پدر                       آنچه را دارد زیان زان درگذر

هر که را عقلی زِ ایمان در جهان                  گر نباشد تو زِ خوبانش مخوان

دربِ معروفی بوَد اندر بهشت                      جز نِکوکار اندر آن داخل نگشت

گر که خواهد نیکی قومی خدا                    آزماید خوب و بد گردد جدا

نیستی قادر به ارزاق بشر                         باش با اخلاقِ نیکو سر به سر

هر خیانتکار شد دینش زِ دست                   بعدِ هر کس از نمازش فارغ است

گر کسی گوید دروغ ای هوشیار                  تو رفیقِ او مشو در هیچ کار

خنده ی بسیار منما ای پدر                        دل بمیرد زان، تو را کردم خبر

پرخوری رنجوریَت آرد به پیش                       تو مخور جانا از اندازه بیش

تو نظر منما جانا بر حرام                             بذر باشد سبز گردد والسلام

بهترینِ دست باشد بذل و جُود                    بدترین دستی که گیرد ای ودود

احترامِ مردمِ پیرِ جهان                               واجب است از جانبِ حق هر زمان

شد بخیل آنکس شنید از نامِ من                 غفلت از صلوة به تن باشد ستم

هر ستمگر را پشیمانی ست زود                تاجرِ ترسان محروم است زِ سود

دیده دوزد مانع اندر بهرِ سود                       محتکر را لعنت آید از ودود

گر سخاوتمند بنماید گناه                          درگذر زیرا خدایش شد پناه

گر مقصود درویش شد یا بینوا                     در برویش باز گردد از خدا

بر یتیمان رحم آید از کَرَم                            تا یتیمِ تو شود زان محترم

دوستی بنما با خلقِ خدا                           تا رهایی یابی از جور و جفا

تا بدن دارد تحمل بهرِ درد                           کن تحمل گِردِ داروها نگرد

گر تحمل نآوری از درد و رنج                        رو تو دارو کن شوی فارغ زِ رنج

نعمتِ حق اَر نمایی آشکار                         شکر کردی نعمتِ پروردگار

مرگ باشد تحفه بر مومن زِ حق                  افکَنَد این جامه ی کهنه زِ دلق

یا چو عکسی می گیرندی زِ تو                    یا روی در خواب بینی پس مگو

گر تو ننمایی بدی بهرِ کسان                       صدقه باشد گر به کس ناری زیان

نه دهم روزی بوَد در شرع و بیع                   یک بوَد در گوسفند ای نیک پی

با برادر تو بده دست ای اخی                      کینه ها از دل بیرون آید همی

کن غمِ دنیای دون از دل برون                      در عوض ذکرِ خدا بنما کنون

اَر که غافل نایی از حق ای اخی                  دولتت آید شوی در راحتی

گشته ام مبعوث بر پیغمبری                       خُلقِ نیک آموزَمی بر عالمی

تا نخوانندت به خوانِ کس مرو                     بخشش از ناکس مجوی ای نیک رو

متّقی آن شد یقین اندر جهان                     راست گوید گر مَر او را شد زیان

بذل و بخشش کن تو اول با عیال                 گر فزون است دیگران را ده زِ مال

از گنه پرهیز بنما در جهان                          می برد نیکوئیت را در جهان

از ستم پرهیز بنما ای جوان                        که شود ظلمت تو را در آن جهان

آتشِ دوزخ بوَد بر آن حرام                           هر که را خویش نرم باشد در جهان

چشم باشد کور بهتر در جهان                     تا بدوزی چشم بر نامحرمان

حرص و ایمان جمع نایَد در کسی                 تو مکن پی جویی از کارِ کسی...

                                                            دیوان شهید-صفحات 107 و 108

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان