حب دنیا

حب دنیا هست دوشِ هر خطا           این جهان باشد بلا اندر بلا

عاشقِ حق باش از دنیا گریز              بهرِ دنیا تا به کی جنگ و گریز

مال دنیا را به دنیا واگذار                    از برای حق زِ عالَم کن فرار

در پیِ حق باش گر تو عاقلی             روزه دانم می دهد دل، صیقلی

تا به کی باشی بر دنیا غَمین             مرگ چون صیاد باشد در کمین

روحِ تو اکنون بر این مرکب سوار          مرکبِ تن را درآور زیرِ بار       

غافلی بگذار، سویِ حق گرای           فرضِ حق را روز و شب بنما ادای

لیک دارم نکته ای باریکتر                  شد جهادِ راهِ حق زان نیک تر

این جهان باشد خیالش چون سراب     یا که بینی خواب های هولناک

نَفس و شیطان هر دو باشد دشمنت   رهنما باشد تو را در راهِ زشت

نور خواهی، خلوت و بطنِ تُهی           عاشقان زین راه کرده پیروی

هر زمانی امتحان آید به پیش             زیرک و هوشیار اندر راهِ خویش

فِکرِ خود بنما که عمرت شد تمام        شد زمستان، میوه ی تو مانده خام

می روی به قبر تنها هم به حشر       توشه ای بردار اندر راهِ نَشر

ای علی در راهِ حق مردانه باش         خلق را بگذار و رو دیوانه باش

شد عجب زآنکس یقین دارد به مرگ   او بوَد خوشحال از این ساز و برگ

شد عجب زآنکس یقین دارد حساب   مالِ افزون را چه سان گوید جواب

شد عجب زآنکس یقین دارد به قبر    هی بخندد در جهان، هِی ساز و برگ

شد عجب زآنکس جهان دانَد فنا         دل ببندد او به دارِ بی وفا

شد عجب زآنکس یقین دارد به حشر   دائِم او باشد پیِ عیش و طرب

شد عجب زآنکس که شد نیکو لسان   جَهل در قلبش بوَد شد از خَسان

شد عجب زآنکس نظیف استی زِ آب   او طهارت تا کند قلبِ خراب

شد عجب زآنکس که عیبش شد گران  عیب می گیرَد زِ کارِ دیگران

شد عجب زآنکس که می داند خدا      هست بینا او رود سوی هوی

شد عجب زآنکس به کارِ ناروا             راغب است، سرکش زِ جنّات علاء

شد عجب زآنکس که از آبِ منی         آفریده گشته اما در منی

شد عجب زآنکس زِ رنجِ آفتاب            تاب نارَد، وَز چه از دوزخ به خواب

شد عجب بر من زِ مردِ بی شعور       که چه سان از مُلکِ ملّت گَشت دور

شد عجب بر من زِ مردانِ غیور           وَز چه شد از عصمت و ناموس دور

شد عجب بر من زِ مردِ دین فروش      می فروشد او وطن بر عیش و نوش

شد عجب وَز مردمِ پرهیزگار              وَز چه از مردم شُدَستی بر کنار

                                                  دیوان شهید صفحات 45و 46

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان