توصیف سوره ی حمد

                                       بسم الله الرّحمن الرّحیم

نقطه ی تحت باءِ بسم الله علیست                جمع قرآن اندر این سوره خَفیست

آیت حمد است هفت و بس عظیم                  نیست اندر آن حروفی از جحیم

عضو ما هم هفت باشد از یقین                      از برای حق گذاریم بر زمین

درب دوزخ هفت از ماء حمیم                          ور بخوانی بسته گردد آن جَحیم

بر مریضی خوانی گر هفتاد بار                        بِبَرَد از رنج و دردِ بی شمار

چون که خوانیم حمدِ حق اندر نماز                   با خضوع و با خشوع و با نیاز

آید از حق این ندا بر ما یقین                           چیست مقصد، گو تو ربّ العالمین

بعد گوید با کی هستی ای علیم                    پاسخش گویم زِ رحمن الرَّحیم

معنی رحمن باشد ای وَدود                           رزق بخش عالی و دانی زِ جود

لبیک مختص است بر مومن، رحیم                   تا رسد عبدش به جنّاتِ نعیم

بر تو گوید گو تو از فعل خدا                            ما بگوییم مالکِ مُلک جزاء

باز گوید حق چه خواهی ای امین                    خوانیش اِیّاک نَعبد، نَستعین

بعد گوید چه خواهی ای سَلیم                       گوئی اِهدنا الصِّراط المُستقیم

گوید آن ره چیست بر گو بهرِ ما                       با صراطَ اَلّذین کُن اداء

بعد پرسید آن نشانی ها چه هاست                گوئی اَنعمتَ علیهم راه راست

آن رهی را که در آن بس سودهاست               به از این نعمت به دار، این کس نخواست

در پس آن خوان، غیرالضّالّین                           شد یزید و هم مجوس و گُمرهین

این نشانی ها نمودم بر تو باز                         تا شناسی قدرِ خود اندر نماز

خواهی ار آید نماز تو قبول                             عدل و تقوی بایَدَت اندر اصول

شرط ها دارد نماز ای اهلِ دین                       شد زکوة و هم رکوع با راکعین

این نماز تو بوَد معراج تو                                 نهیِ از فحشاء و منکر بهرِ تو

بازگشت جمله بر سوی خداست                    تا نپنداری که عالم زو جداست

ای علی در کار خود اندیشه کن                      عدل و تقوی هر کجائی پیشه کن

                                                                دیوان شهید-صفحات 104و 105

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان