مرثیه(2)
چون حسین بعد حسن شد پیشوا از یزید و بیعتش کردی اِبا
وقتی آن جبار، اندر انجمن گشت ظاهر فسق، دانم بر عَلن
کشته شد زین سان شه آزادگان آن حسین بن علی اندر جهان
جمله یارانش شهید حق شدند بی کفن، بی غسل نزد حق شدند
کس ندارد یاد هرگز این چنین کشته ی اَعداء شود از بهر دین
حلق اصغر پاره شد از تیغ کین زِ بن اسعد با حرمله زان دو لعین
شد زِ سیلی صورت طفلان سیاه پا برهنه طفل ها بر خارها
کس ندیده این چنین جور و جفا سر بریدند مر حسین را از قفا
محمل زینب وزان پر خون شده رأس، اندر نیزه قرآن خوان شده
خیمه گاه اهل حق آتش زدند روی زرها سکه ی باطل زدند
زینت عرش برین گَشتی سوار با غل و زنجیر و چشم اشکبار
روی اشتر بسته بودند با فشار من چه گویم حال آن بیمار زار
لعنت حق باد، لِقوم المشرکین بر یزید و شمر و هم سعد لعین
آب را می دید چون زین العباد گریه ها می گرد چون ابر بهار
بعد فوتش، باقر آن شاه مبین شد امام و پیشوا اندر زمین
علم حق بشکافت بر هر برگ مو به مو شهره شد بر باقرالعلم آن نِکو
بعد او جعفر امام راستین او زِ نو بنهاد چون بنیاد دین
مذهب ما زین سبب از جعفری است هر که زین ره دور مانَد از خری است
در روایت گوئیا، چهار از هزار شیخ و استاد در جهان تعلیم داد
بعد از آن موسی و دیگر شد رضا هم تقی و هم نقیِ با وفا
بعد آمد عسکری و آل او قائم آل عبا، غیب شد آن نِکو
بعد چندی زَ امر حق ظاهر شود عالمی وز مقدمش زیبا شود
گرگ و آهو را مودّت ها شود ظلم اندر دهر ناپیدا شود
دیوان شهید -صفحات 186 و 187
توسط : شهید علی طاهریان