غرور و نخوت

زور را بگذار زاری برگزین                      از چه می نازی به خود، ای نازنین

گَر به خود نازی، فروشم در جهان          شد مرا قارون، همچون بندگان

پیش از این بودند آیند بعد از این            نیستی چیزی دگر ای نازنین

گر بگویی از یَلان باشم کنون                از تو بالاتر بُوَد گَردی زبون

یا که آرد مرگ گریبانت به درد               کیست یاور تا که او جانت خرد

گر بگویی عارف ربّانیم                        نیست گردیده همه ما دانیَم

ناگهان مانی فرو در مسئله                  چون خری اندر گلی مانی، یَله

طفل اَبجَد خوان تو را استا شود            پیش مردم، جمله مُشتت وا شود

یا که نازی در جهان از حُسن خود          تب که آید حسن نیکوی تو بُرد

گر بگویی هست اخلاقم نِکو                بهتر از تو هست مَرد نیک خو

گر بنازی بر سیاست های خود             ناگهان درمانده گردی جای خود

بوده باشند و آیند بعد از این                 چیستی؟ فکری نما ای نازنین

گر قبول افتد دِگَر از پند من                  می شوی انسان نیکو در زَمَن

آفرین گویند بر تو مرد و زن                   تا توانی در جهان گوئی بزن

ای علی اندر جهان برخود مناز              با تمام نیک و بد دایم بساز

                                                     دیوان شهید-صفحه ی 66

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان