خوش اخلاقی

حضرت صادق علیه السلام فرموده خوش اخلاقی مایه ی زیور دنیا و پاکیزگی آخرت است. انسان با اخلاق کسی است که توانسته دین خود را کامل کند تا موجبات تقرب به خدا گردد.

داشتن حسن خُلق همواره نصیب پیغمبران و اولیا و اوصیاء بوده و برای آن که به ذات اقدس الهی، الطاف همایونی و حسنِ خلق را منحصر به مجلای انوار خود که نامبردگان اند قرار داده و جمالِ با کمال خویش را واسطه ی پیدایش آن ساخته و ثابت است که جز ذاتِ احدیت دیگری نمی تواند از حقیقت آن باخبر باشد.

حاتمِ عصر است اخلاق ای امیر                 کَز وی آسوده است هر بُرناء و پیر 

سفره اش گسترده است در صبح و شام     بر تمام خَلق از آن فیضِ عام

لایق هر کس نباشد این روا                      حیف باشد گوهر از بهرِ گدا 

از تمام اعمال بالاتر و سنگین تر روز قیامت اخلاق نیک است. در برابر، بد اخلاقی عملِ انسان را فاسد می نماید، چون سرکه انگبین را نابود می سازد. عاقبت بداخلاق به خواری مبتلا می گردد.

رسول خدا فرمودند خوش اخلاقی درختی است که در بوستان جنان روییده، آدم خلیق روز قیامت دست به یکی از شاخه‌های آن بزند با کمک آن به بهشت می رود، بالعکس بد اخلاقی درختی است که در جهنم روییده هرکه بِدان دست بیاویزد به جهنم خواهد رفت.

                                                       دیوان شهید- صفحات 289 و 290