قناعت

هر که سازد برزقِ مقسومش                از همه درد و غم رها گردد

گَر به حرص و طمع دچار شود                به همه درد مبتلا گردد

حرص و آز در عالم دنیا و جهان طبیعت  شالوده همه شر و ناراحتی هاست، حریص از آتش جهنم رهایی ندارد، مگر آنکه دست توبه و اِنابه به طرف خدا دراز نماید  .

فراج دستی زِ اندازه مگذران چندان        که آفتاب معامشت بدَل شود به سها

نه در پی اِمساک لاُبالی باش               چنانکه دامنِ همت کنی زِ دست رها

چو هر دو قسم نکوهید خصلتی آمد       بر بصیرت ارباب فضل و صدق و صفا

پس اختیار قناعت کن و میانه روی         بدان دلیل که خیرُالامور اَوسطها

دنیا مانند سایه است اگر در صددِ تعقیبِ آن برآیی به زحمت افتی. اگر او را به حال خود گذاشتی به پیروی از تو قیام می کند.

 آدم حریص رسماً با خدا مخالفت می کند و حساب قیامت برای حریص سخت است.

آن شنیدَستم که در صحرای طور            بارِ سالاری درافتاد از ستُور

گفت چشم تنگِ دنیادار را                     یا قناعت پُر کند یا خاکِ گور

                                                     دیوان شهید-صفحه 283 و 284