شناخت احوالات مردم در مجلس

چهار تن در یک سفَر گَشتی رفیق   گوهری بودی یکی را زان فَریق

زان میان چون بود یک دزدِ جوان       دید گوهر را خَفا اندر میان

در کمین بود و پی فرصت به شب    تا رُباید گوهرش آن خودپرست

گَشت غافل دزدش آمد در رُبود        نفسِ شومِ خویش دلداری نمود

بر پَرید آن صاحبِ گوهر زِ خواب        دید گوهر نیست شد در پیچ و تاب

خواست تا زان راز بگشاید دو لب     گوهر خود را کند زِ آنها طلب

عقل آمد بر سَر و عقلش به جا       گر کنم افشا کُشندم از جفا

با رفیقان گرچه او بودی قَریب          تا به شهری اندر آمد آن غَریب

مقصدش آن شهر بودی از قضا        در همان شهر بُدی حاجت روا

رفت از مقصودِ خود پیشِ وزیر          مطلب خود باز گفتی با امیر

شد وزیر آن دَم به نزدِ پادشاه          هرچه بودی گفت باشد از خفا

شد به فکرَت، رفت شَه در خود فرو   دختر شَه گفت سَلیف بازگو

سرقتِ گوهر همی گفتا بِدو            گفت مشکل نیست آنها را بگو

جمله را احضار کرد و میهمان           شد بساطِ سفره حاضر آن زمان

خواست دختر جُملگی را در حضور    من غریبان را کنم دعوت به صُور

چند روزی پیشِ او مهمان شدند       در سُرور و نعمت و شادی بُدند

کرد دختر این سوال از آن عَدید        مشکلی دارم زِ بَهرم حل کنید

داشت شاهی دختری اَندر قدیم      رفت در باغ و گلی چید آن حَریم

باغبان را بُود در آنجا پسر                از برای گل و گلزار کَردَش طلب

گفت هر گَه که نمودی شوهری       در شبِ اول رجوع بر من کُنی

اتفاقاً شد به کابینِ وزیر                  گفت عَهدِ خویش را با آن وزیر

شد سوی پیمانِ خود آن دَم روان      شب رو راهَش بست دانم آن زمان

گفت عهدی کرده ام با باغبان          از پسِ آن می دهم زینَت، بِدان

رفت آنگه او به پیشِ باغبان             عهدِ خود تجدید کردی با جوان

درگذشتم گفت اکنون شُو به دور      من گذشتم از آن نیکو سُرور

شُد روان بر دزد و خود را عَرضه کرد   گفت من هم می کنم از تو گذشت

شب رو شُد نیز با او اجنبی             عهد کرد و شُد در آنجا خَفی

گفت امتحانت ما نمودیم از نخست    عهد و پیمان تو می باشد درست

حالیا گوئید کدامین بَر شدند             وَز نِکوئی زان دیگری افزونتر شدند

زان یکی گفت باغبان باشد نیکو        که گذشت از آن عروسِ باشکوه

دیگری گفتا که سارق بهتر است       درگذشت از مال، دانَم بهتر است

دیگری گفتا که شوهر بهتر است       که زِ ناموسِ خودش کرده گُذشت

سوی بابَش آمد آن نیکو سِرشت       سارقَش آمد بِدان مدرک بِدست

"هست آن دیگر که از غِیرت به دور     جایِ او بهتر بوَد در قعرِ گور"

گر گُذار افتد به مجلس با عموم         تو شِناسی هر یکی از آزمون

هرکسی را ای علی مَنما تو یار         از رفیقانِ هواها کُن فرار

                                                 دیوان شهید-صفحه ی320 و 321

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان