مناجات 1 (در جبهه)
بار اِلها کرَمی کن بنما امدادی من زِ کردارِ بد خویش خدایا چه کنم
بار الها نتوانم سخنی گفت از این بارِ گنه که تو بودی به همه حال گواهم چه کنم
منم آن بنده ی گستاخ که با آن همه جُرم باز باشد به عطای تو زِ گناهم چه کنم
تویی یا رَب خطا پوش که از چشمِ کَسان پوشی از لطف همه کار، پناهم چه کنم
تویی آن سیّدِ پُرمهرِ گُنه بخشِ کریم ندَهی در کنَفِ خویش پناهم چه کنم
بار الها در حضورِ تو گُنه کرده منِ زشتِ پلید چون بپرسی به جوابت چه بگویم چه کنم
بار الها تو دَمی وا نگُذارم به خودم منِ گُم گشته زِ راهِ تو خدایا چه کنم
عُمرِ من گشت تباه، روز و شب از بوالهوَسی عُذرِ من گر نپذیری خدایا چه کنم
رَحم بِنما خدایا تو بر این عَظمِ رَمیم تا ببخشی گُنهَم گَر که نبخشی چه کنم
گر تو بخشی زِ کرَم جُرمِ گناهم سَرِ لطف با همه بارِ گُنَه گو زِ خجالت چه کنم
می رود هر دَمی این عمرِ گرانمایه زِ دَست قدرِ این همه عُمر ندانم خدایا چه کنم
هیچ بُودم تو نمودی زِ عَدَم هَست مرا شُکرِ احسان ننمودم خدایا چه کنم
پرورش دادی و روزیم بِدادی شب و روز با همه لطفِ تو مشغولِ گناهم چه کنم
بارالها مددی کن که دهَم جان به رهَت به رهِ عشق تو یا رب نَدهم جان چه کنم
بارالها همه لطفی و گنَه بخشِ کریم عوضِ لطف و کریمی، تو بَرگو خدایا چه کنم
از تو توفیق و مدَد خواسته‌ام در دو جهان جز تو امداد نباشد خدایا چه کنم
لایقِ مجلس اُنسَت بنَما از سَرِ لطف گر در آن بَزم، لقایَت ندَهی من چه کنم
الله من زِ تو، دوزخ و جنَّت زِ تو، ای منبعِ جُود پُشتم از بارِ گُنه خم شده یا رب چه کنم
لطف و جُودی بِنما بَخش گناهانم را واقف از بارِ گناهم خدایا چه کنم
گر از این بعد مرا باز نداری زِ گناه توبه ها کرده و بِشکسته خدایا چه کنم
بارالها همه دَم می‌رسد اِمداد به من کن مدَد روز جزایَت زِ وفایَت چه کنم
نَفسِ عَمّاره مرا کرده غرقِ گُنَه گر مرا رَه نَنمایی زِ نجاتم چه کنم
گَر زِ عصیان و گُنَه رانده ی درگاه شدم به کجا رو آورَم بار خدایا چه کنم
چون شوَم حَشر زِ وحشت نِگرَم هر طرفی من به پاسخ زِ سئوال و جوابت چه کنم
میشود زِ امرِ تو سماوات چو شَق هم نجُومَت کِدِر، گو که در آن دَم چه کنم
بوده در خاک همی عشقِ تو یا رب چو نَهان گر مرا رُخ تو بپرسی خدایا چه کنم
اِرجعی راضیة مرضیة گر آید زِ تو دوست آن دَم از عشق سَراپا نکُنَم گُم چه کنم ...
دیوان شهید- صفحه 336 و 337
توسط : شهید علی طاهریان