خلق نیکو

زینت خود ساز اخلاق نکو                  زیور دنیا و اخری شد بدو

حاتم عصر است اخلاق ای عزیز          کز وی آسوده بود برنا و پیر

سفره ای گسترده باشد صبح و شام   فیض بخش است از برای خاص و عام

شاخه ای باشد ز اشجار بهشت         هر که آن را یافت جایش شد بهشت

می دهد دانم حسد ایمان بباد            همچو نخل تلخ که جز تلخی نداد

دیگر از کبر و منیت درگذر                   کن ز حرص و شهوت دنیا حذر

بطن خود را تو مکن پر ز حرام              فرج خود را حفظ کن تو ای همام

گر نمودی عهد، نما بر آن وفا              تهمت و غیبت نگو هم ناسزا

از دو رویی و دغل شو بر کنار             حاجتی خواهی، بحق دستی بر آر

                                                 دیوان شهید طاهریان-صفحه ی 326

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان