پاسخ وحدت وجودمان در تناسخ 

ممکن را با واجب نبوَد نسبت       در عِلمش اشیاء بوده، نه است

ممکن از واجب هست جدا          همگی فانی جز ذاتِ خدا 

ممکن جز نمودی نیست             حق در ذات و صفت باقیست

از امرش شده ایجاد اشیاء           پنهان زِ همه به همه پیدا

با خود گوید چیست جز من          شئ ای نبوَد که درآید به سخن 

محتاج نبوَد به جاءُ و مکان            ایجادِ اوست عالم و امکان

او نورِ محض است همگی کثرت    کثرت را نبوَد با حق نسبت

به ازَل بوده ذاتش باقی               او ذاتِ محض و همگی فانی 

او را شبیه و نظیری نبوَد              در مُلکش شریکی نبوَد

ذاتش به صفاتش توأم                 وصفش نتواند همه عالم

ما همه صورتیم و او نقّاش           صورت را با نقاش چه تفاوت هاست

او هست به همه کاری قادر         خواهد چو کنَد امری صادر

قوّت نبوَد جز قوّت او                    اشیاء همگی تسلیم در ذاتِ هو

زِ چه گردیدی به تناسخ قائل         تو سگی باشی زِ خودی غافل

نبوَد ستمی به خدا چو روا            چه شده رفته زِ چشم تو حیا

از کفر خود بُتی بتراشیدی            شده ای دجّال و جهان دیدی

سخت باشد زِ کبر و یهود              بوَد او یکتا به همه معبود 

نه خوری دارد نه شود در خواب       بوَد او دریا همگی چو سراب

اشیا همه به ما چو لباسی شد     ظاهر زِ خدا، نه خدائی شد

از زَندَقه عدلش بکنی باطل            از قهرِ خدایی تو کنون غافل

دوزخ شده تو را جاء و مکان            محشور بشَوی تو بر یزید و شمر و سنان

اکنون به خرِ مرادی تو سوار            حسرت بخوری، تو به روزِ شمار

                                                دیوان شهید - صفحات31 و 32  

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان