پاسخ به مولوی

روزِ من پیغام بَر بَر مولوی             که سند نَبود زِ قولش یِک جُوی

گفتگو دارد زِ جبر و اختیار             شد نتیجه کم به ما در گیر و دار

قول و فعل او نمی باشد درست    با کتابِ حق که او را نیست جفت

گویدت قرآن کُشد گَر عمد کَس      تا ابد در دوزخش جا گشت و بس

تو نوشتی زِابن مُلجم این سخن    آلتِ حقّی و بر تو نیست غم

می شود گفتی به حشر او شفیع  این سخن همچون تو را باشد شنیع

گفته ای تو این سخن را از هوس    من عجب دارم بمانند تو کس

موسی و فرعون دادی آشتی         حکم حق را جُملگی بگذاشتی

گر چنین باشد به عفوِ انتقام          شد یزید و آل او را بس مَقام

عاطل و باطل نمودی حکمِ حق       جاهل از عالِم گرفتی بَس سَبَق

گر نمایی گفته ی حق را تو رَد        قهرِ حق گیرد تو را اندر لَحَد

قهرِ حق برگیردت روزِ شمار            تا ابد باشی تو اندر قعرِ نار

                                               دیوان شهید - صفحه 99

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                               پاسخ بهاء اله 

گَر بهاء اله را دانی خدا               او زِ رندان پس چرا نامَد رها

آن خدایی عاجز است از بندگان    پست تر شد از همه درماندگان 

گَر بگویی نیز او پیغمبر است        پس لِسان را از چه سرقت کرده است

با زبانِ قومش آید هر نَبی            کِی کند از دیگران او پیروی

آیه ی پنجم زِ بقره بشمری          بین نیاید بعد از این پیغمبری 

گر بگویی او امام است در زمان     قاطع برهان چرا نامد وزان

پس خودش با پیروانش گمراه اند   همچو خَر اندر گلی وامانده اند

                                             دیوان شهید- صفحه 99 

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                     نسل تغییر پیدا نمی کند

گو بر آن نادان که نسل از هم جداست    نسلِ میمون و بشر از هم سواست

هیچ دیدی که آدمی خر کرده زاد           در اَزل حق بر کبوتر پر بِداد

 گوسفند قرنِ پیش و این زمان            فرق ناکرده است این کارِ عیان 

در هوا و آب فرق است بینشان            غیر این تاریخ، ندادَستی نشان

 هرچه گویندت چرا باور کنی              تو گرامی عمر خود باطل کنی

                                                        دیوان شهید- صفحه 95

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                                               گله از دنیا

با جهانِ بی وفا بَرگو بسازم تا بِکی            اندر این دیرِ بلا برگو بمانم تا بِکی

اشک ریزانم چو ابری، گو بمانم تا بکی       حقّه ها دیدم زِ مردم، حقه بازی تا بکی

اختیارِ خویش را بر نَفس دادن تا بکی        شبهه و ظلم و ستم از دَهر دیدن تا بکی

عدل و انصافُ مروّت رخت بستن تا بکی     در بلاء و در مصیبت صبر کردن تا بکی

این جهان را رنگ اندر رنگ دیدن تا بکی      طعنه ها از دشمنانِ دین شنیدن تا بکی 

بهرِ این دنیای دون در رنج بودن تا بکی       مالِ ایتام و ضعیفان را ربودن تا بکی

ناله و فریادِ مظلومان را شنیدن تا بکی       اندرین ظُلمات شب درماندگی ها تا بکی

حقِّ مظلومان زِ ظالم ناگرفتن تا بکی          انتظارِ مهدی موعود بردن تا بکی

 شمع را پروانه بودن، سوختنِ پَر تا بکی     ناله و افغان و زاری ها شنیدن تا بکی

این علی عشقِ تو دارد نامُرادی تا بکی       همچو پروانه بسوزد، سوزش جان تا بکی

                                                             دیوان شهید-صفحه 95  

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

                          زنده شدن مردی زمان موسی

قوم اسرائیل بوده در قدیم               در زمانِ موسای عمرانِ کلیم

کشته بودند بیگناهی زان میان         مجتمع گشتند اسرائیلیان

در پی موسی روان در آن زمان          تو نبی باشی بگو سرِّ نهان

رفت موسی زان سبب در کوه طور     در مناجاتِ خداوند غفور

امر حق آمد زِ قربانیِ گاو                  جمله بر موسی شدندی کنجکاو

که چه نوع گاویست بَرگو ای جواد      زنده گردد تا رسیم اندر مراد

بار دیگر شد به طُور آن نیکنام            تا زِحَق دستور گیرد در نظام

با لجاجت جمله اندر گفتگو               رنگ آن گاو است چه سان بر ما بگو!

رفت موسی بار دیگر سوی طور         در مناجاتِ خداوندِ غفور

زرد رنگ آمد نشانیِ بَقَر                   راهشان مسدود شد از این خبر

بعد از آن گفتند جوان است یا که پیر    چون توئی اکنون زِ بهرِ ما امیر

امر شد از حق که باشد گاو بکر         راهشان مسدود شد از بهر مکر

در لجاجت می‌شود کارَت خراب          آب پنداری ولی باشد سَراب

جستجو کردند اندر هر طرف               بُود گاوِ مومنی با آن صفت

بُود ذاکر او زِصلواتِ نبی                     آن زمان که اسم احمد بُد خَفی

یا که بودی احترامش بر پدر                تا که خیزد بعدِ خواب، گوید خبر 

گفتگو شد بینِشان با آن جوان             او اشارت کرد به مادر آن زمان

کرد مادر قیمتِ گاوش گران                 بار دیگر شد رجوع بهرِ جوان

قیمتش بنمود زاید او به زَر                 بار دیگر شد رجوع بهرِ پدر

گه به مادر، گه پدر گاهی پسر            زَر شدی با جَلدِ گاوی سر به سر

ذبح کردندی به امرِ کردگار                  رازها شد بهرِ مردم آشکار

گاو مرده مرده ای را زنده کرد              عارفان را زین نشان پاینده کرد

جَست از جا مرده و کردی سلام          سّرِ خود گفتا به موسی با کلام

گفت موسی قاتلت برگو که کیست      وَز چه کُشتندت بگو از بهر چیست

گفت بهر دختری کُشته مرا                 این که دارد از همه بیش ادّعا

یا که میراثی بِبُردی از عمو                 زان سبب کشتند آن مردِ نکو

قاتلِ خود را بدادی او نشان                 معجزی شد آشکارا در جهان

گاو باشد نفسِ دون جانِ پدر                سر بِبُر آن را زِجان یابی خَبر

زر بوَد ایمان اگر دانی تو نیز                  پُرنَما ایمان به صندوق ای عزیز

زنده گشتن شد دلیل حشرِ ما             عبرتی گردد زِبهر ما سِوا

                                                    دیوان شهید-صفحات 89 و 90

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان