راستگویی

مرد باید که راستگو باشد                    گَر ببارد بلا بر او چو تگَرگ 

سخنِ راست گو مترس که راست         نبَرد روزی و نیارَد مرگ

                                                     (گزیده ای از اثر جمال الدین اصفهانی)                                                

                                                     دیوان شهید- صفحه ی 275

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

تقوا و پرهیزگاری

تقوا مجموعه ی تمام عبادات پسندیده است؛ برابر تقواست که مردمان با حقیقت به درجات عالیه نائل آمده و با خدای خود مأنوس باشند.

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ(54) فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ (سوره قمر-آیه ی54 و 55)

همانا پرهیزگاران در بهشت های سبز و خرّمِ خدا قرار گرفته و در کمال خوشی و انبساط، روزگار می گذرانند و در مجلسی باشکوه در کنارِ پادشاه توانایی به سر می برند.

آن یکی می‌گفت خوش بودی جهان           گَر نبودی پای مرگ اندر میان

آن دگَر گفت اَر نبودی مرگ هیچ                که نیَرزیدی جهانِ پیچ‌پیچ

خرمنی بودی به دشت افراشته                مهمل و ناکوفته بگذاشته

هیچ مُرده نیست پُر حسرت ز مرگ            حسرتش آنَست کَش کم بود برگ

ورنَه از چاهی به صحرا اوفتاد                   در میان دولت و عیش و گشاد

زین مقام ماتم و ننگین مناخ                     نقل افتادش به صحرای فراخ

مَقعدِ صِدقی نه ایوان دروغ                       بادهی خاصی نه مستیی ز دوغ

مَقعدِ صِدق و جَلیسش حق شده              َرسته زین آب و گلِ آتشکده (برگرفته از مولوی)     

                                                         دیوان شهید- صفحه ی 275

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

زاهد کیست

زاهد کسی است که آخرت را بر دنیا و خواری را بَر بزرگواری و ناراحتی را بر راحتی و گرسنگی را بر سیری و آسودگیِ قیامت را بَر رنجِ دنیا و یادِ خدا را به غفلت از او، برتری می دهد و خود را در دنیا می بیند و دلش با آخرت است.

رسول خدا می فرماید: دوستی و محبّت به دنیا اساس و پایه ی تمام خطاکاری هاست.

حُبُّ الدّنیا راس کُلِّ خَطیئَهٍ است مگر ندیده اید دوست دارِ دنیا چگونه اظهار علاقه می کند به موجودی که آن را خدای متعال مبغوض می دارد و کدام خطا جُرمش از این بیشتر و بالاتر است.

یکی از خاندانِ پیغمبر صلی الله فرمود: اگر تمام دنیا مانند لقمه ای که در دهانِ بچه قرار می گیرد و هیچ رنجی در راه تحصیل آن تحمل نمی کند و به سادگی آن را فرو می دهد بوده باشد؛ در عینِ حال ما بِدان توجه نکرده و آن را دور می افکنیم.

                                                                           دیوان شهید- صفحه ی 274

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

ورَع و پارسایی

اصل ورَع و پایه ی حقیقت آن است که همیشه به محاسبه ی نَفسِ خود بپردازد و به حساب آن رسیدگی نماید.

انسان باید به تهذیب نفسِ اماره و لوّامه بپردازد تا به نفس مطمئنّه نائل گردد. رسول خدا می فرمایند: پیش از آنکه به حساب شما رسیدگی نمایند به حساب خود رسیدگی نمایید و خود را برای روز بازپسین آماده سازید.

مردی گمان مبَر که به پنجه است و زورِ کِتف       با نَفس اگر برآئی دانم که شاطری

با شیرمردی ات سگِ ابلیس سَد کنی                ای بی هنر بمیر که از گربه کمتری

ترکِ هواست کِشتی دریای معرفت                  عارف به ذات شو، نه به دَلقِ قلندری 

مردان به سعی و رنج به جایی رسیده اند       تو بی هنر کجا رَسی در نَفس پروری (گزیده ی گنجور سعدی)

                                                                         دیوان شهید- صفحه ی 274 

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان

شناسایی امامان

با سندهای صحیح از سلمان فارسی روایت شده؛ گفت هنگامی حضور رسول اکرم صلی الله شرفیاب شدم. چون نظرِ آن حضرت به من افتاد فرمود: سلمان، خدای تعالی پیغمبر را مبعوث نفرمود مگر آنکه  12نفر جانشین برای او تعیین فرمود.

من عرض کردم همین بیانیه را در تورات و انجیل دیده ام. پیامبر فرمود: ای سلمان آیا جانشینان مرا می شناسی که پس از درگذشتِ من به عنوان امامت برگزیده می شوند. عرض کردم خدا و رسول داناتراند بِدان چه فرمودید. فرمود: ای سلمان خدای تعالی مرا از نورِ مخصوص خود آفرید و مرا به سوی خود دعوت نمود، اطاعت کردم، آنگاه از نورِ من علی علیه السلام را آفرید و او را نیز دعوت فرمود علی علیه السلام دعوتِ ذاتِ اقدسِ رُبوبی را اجابت نمود؛ سپس از نورِ من و علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام را آفرید و او را نیز به اطاعت خود خواند و او هم پذیرفت.

بعد از نورِ من و علی و فاطمه علیه السلام حسن و حسین علیه السلام را آفرید و آنان را به اطاعتِ خود خواند؛ آنها نیز فرمان خدا را اجابت نمودند.

آنجا بود که حضرت پروردگار ما را پنج نام از نام های خود نامید؛ چنانچه محمود است من محمّدم؛ خدا علیِ اعلاست پسر عمّم علی است؛ خدا آفریننده ی آسمان و زمین و هواست و این دخترم فاطمه است؛ خدا صاحب احسانی است و این حسَن است؛ خدا محسن و بخشنده است است و این حسین است.

آنگاه از نورِ حسین علیه السلام انوار 9 نفر از ائمه بعد از او را آفرید و به اطاعتِ خود دعوت فرمود آنها نیز اجابت کردند. تمام این احوال پیش از آفرینشِ آسمان و زمین و فرشته و انسان بود و تا آن وقت افرادی بودیم که به تسبیح و تقدیرِ خداوند مشغول بودیم. هر که آنها را دوست بدارد از خانواده ی پیغمبر محسوب و عاقبت با پیغمبر و ائمه در بهشت خواهد بود.

                                                                          دیوان شهید-صفحه ی 272 و 273

دیدگاه شما   

  توسط : شهید علی طاهریان