سفارش تبلیغ
صبا ویژن
درباره
شهید علی طاهریان[0]

شهید شاعر حاج علی آقا طاهریان، در سال ۱۲۹۵ ه.ش در شهرستان سمنان چشم به جهان گشود. ایشان همواره در طول زندگی به رعایت احکام و فرائض دینی اهمیت زیادی می دادند. اهمیت به کسب علم و دانش در کنار زهد و تقوی، امر به معروف از جمله رعایت حق الناس و نهی از منکر مثل مقابله با ظلم و دوری از غیبت و تهمت گوشه ای از طریق این شهید بوده است. ایشان از پرچمداران اسلام در جبهه ی حق علیه باطل بودند و در تاریخ نهم آذر سال ۱۳۶۰ طی عملیات فتح بستان به درجه ی رفیع شهادت نائل آمدند. اشعار حاضر مربوط به دیوان شعر ایشان می باشد که بنا بر وصیت شان انتشار می یابد. مزار این شهید شاعر در امامزاده یحیی سمنان واقع می باشد.
ویرایش
منوی اصلی
مطالب پیشین
آرشیو مطالب
صفحات اختصاصی
پخش زنده حرم ها
پخش زنده حرم
امکانات دیگر
آمار و اطلاعات

بازدید امروز : 23
بازدید دیروز : 5
کل بازدید : 87346
تعداد کل یاد داشت ها : 166
آخرین بازدید : 103/1/9    ساعت : 9:48 ع
عالم دنیا
دوشنبه 97/7/9

                                                  رباعی

از مردم دون هیچ وفائی مطلب                       از عالم دون نیز وفایی مَطَلب

بیمار شدی وَزو شفایی مطلب                       از سِفله ی دون هیچ سخایی مطلب

اکنون که تو را سلطنت از این بدن است            روح تو کنون چو بلبلی قفس است

دریاب که زندگانی ات از نَفَس است                 مغرور مشو که زندگی در هوس است

مائیم چو گوی، هست چوگانِ دیگر                  در هر طرفی روانه با خوف و خطر

از دست زمانه تا دم مرگ پَکَر                         مغرور به خود گشته و دایم یا کَر

هر نیک و بدی که کرده ام در عالم                  باشی تو بصیر و دانی از احوالم

بنگر تو کنون زِ تلخ کامی حالم                       غرق گنه و از عملَم بیزارم

دنیا چو دنی است نام همراهش باد                عمرِ تو به غفلت گذرَد همچون باد

دستی به دعا بردار بر ایزدِ پاک                      خاک خوری، خاک شوی در دلِ خاک

دارم زِ خدا امید اندر دلِ گور                           دیگر به صراط و حشر در یومِ نُشُور

با احمد و آلِ او کُنَندم محشور                        از رحمتِ خود مرا نَراند آنروز

من مُلکِ جهان را پرِ کاهی نخرم                     وز لهو و لعب بازیِ او با خبرم

از نفسِ پلیدِ خویش اندر خطرم                       شد زشتی این جهانِ دون در نظرم

اندازه و طول و عرض، بر حق نبوَد                   جسمی و مرکّبی، جوهر نبوَد

نَزاده زِ کس، نزاید از ذات غنی ست                هم خواب و عیال و هم مثالش نبوَد

دانم که جهان خراب و فانی باشد                   ما جمله عدم، خدای باقی باشد

اندر دلِ ما هم غم و شادی باشد                   در فکرِ مرد که جمله فانی باشد

گاهی چو مَلِک گاه شویم دیوِ رجیم                 گه نور گهی نار، نه آنیم نه این

نِی پخته و نِی خام دل از غصه دو نیم             بودَست جهان چنین و بعد است چنین

این نَفسِ بد اندیش به خود می نازد                هر دَم به هوی و هوسی پردازد

شطرنج صفت، عمر ز خود می بازد                 دایم به هوای نفس می پردازد

چون مال گذاری دِگران شاد خورند                  اندر پیِ میراث به تاراج بَرَند

جانا تو مده به خویشتن رنج و بوال                  تو رنج بری و دیگران گنج بَرَند

از اهل و عیال و مال می گردی دور                  فکری تو به خود کن که رَوی جانبِ گور

گر شد عمَلَت نیک همه گردد نور                    از ظلم و ستم تو کور گردی محشور

شادی به جهان نیست کسی شاد نشد         در مملکتِ فقر کس آباد نشد

خوش باش تو اندیشه به دل راه نده                هرگز به جهان کس زِ غم آزاد نشد

این گردشِ چرخ از برای من و توست                از خواب بِجَه برو کنون راه درست

بودیم همه عدم در روز نخست                       مقصود زِ خلقت امتحانِ من و توست

دایم به قضا پنجه ی خود نرم کنیم                  با نیکی و زشتی، سرِ خود گرم کنیم

آید چو بَلا بهرِ قضا صبر کنیم                          با ناله و اشک و آه، دل نرم کنیم

تا کی به جهان مایل و از عقبی دور                 چشمی تو بِمال، که از جهان گردی دور

تا چند خوری غصه و باشی رنجور                   عُمرت بِگُذشت تا به کی مستِ غرور

از کتمِ عَدَم شدیم در دار و غرور                     از مستی خویش از خدا باشیم دور

کردند قراری دو سه روزی با ما                       ما همچو مسافریم در راهِ عبور

محتاج توایم که با نیاز آمده ایم                       بر دَرگهِ دوست به صد امید آمده ایم

مهمان توایم دست تهی آمده ایم                   با بار گناه و اشک و آه آمده ایم

در دهر چِنان بِزی که گویا کس نیست              آزار مکن که اندکی خواهی زیست

شادی منما که عاقبت گردی نیست                فکری بنما که عاقبت گردی نیست

گر من نکنم گناه بر گو که کند                        گر نیک شوم بگو دِگر بد که کند

ناسوت بوَد همیشه کارش به گناه                   گر من نکنم گناه عِلمَت چه کند

عمرم بِگذشت زِ غفلت و نابودی                     خواهم شِنوَم زِ نغمه ی داودی

این آمدنم نداشت هرگز سودی                      ای کاش نزادَمی نه هرگز بودی

هرگز به جهان دلم زِ غم شاد نشد                  زنجیرِ غم از گردن من باز نشد

یکدم به مراد و مطلعم باز نشد                       یک لحظه دلم زِ این جهان شاد نشد

کردم گنهی که در همه عالم نیست                عفوِ تو فزون تر است مرا غم از چیست

در روزِ جزا به غیر تو حاکم کیست                    ستار تو باشی و مرا ماتم چیست

 

                                                               دیوان شهید-صفحات 147، 148و 149

 

 







نظرات دیدگاه شما   
      

                                         توصیف سوره ی حمد

                                       بسم الله الرّحمن الرّحیم

نقطه ی تحت باءِ بسم الله علیست                جمع قرآن اندر این سوره خَفیست

آیت حمد است هفت و بس عظیم                  نیست اندر آن حروفی از جحیم

عضو ما هم هفت باشد از یقین                      از برای حق گذاریم بر زمین

درب دوزخ هفت از ماء حمیم                          ور بخوانی بسته گردد آن جَحیم

بر مریضی خوانی گر هفتاد بار                        بِبَرَد از رنج و دردِ بی شمار

چون که خوانیم حمدِ حق اندر نماز                   با خضوع و با خشوع و با نیاز

آید از حق این ندا بر ما یقین                           چیست مقصد، گو تو ربّ العالمین

بعد گوید با کی هستی ای علیم                    پاسخش گویم زِ رحمن الرَّحیم

معنی رحمن باشد ای وَدود                           رزق بخش عالی و دانی زِ جود

لبیک مختص است بر مومن، رحیم                   تا رسد عبدش به جنّاتِ نعیم

بر تو گوید گو تو از فعل خدا                            ما بگوییم مالکِ مُلک جزاء

باز گوید حق چه خواهی ای امین                    خوانیش اِیّاک نَعبد، نَستعین

بعد گوید چه خواهی ای سَلیم                       گوئی اِهدنا الصِّراط المُستقیم

گوید آن ره چیست بر گو بهرِ ما                       با صراطَ اَلّذین کُن اداء

بعد پرسید آن نشانی ها چه هاست                گوئی اَنعمتَ علیهم راه راست

آن رهی را که در آن بس سودهاست               به از این نعمت به دار، این کس نخواست

در پس آن خوان، غیرالضّالّین                           شد یزید و هم مجوس و گُمرهین

این نشانی ها نمودم بر تو باز                         تا شناسی قدرِ خود اندر نماز

خواهی ار آید نماز تو قبول                             عدل و تقوی بایَدَت اندر اصول

شرط ها دارد نماز ای اهلِ دین                       شد زکوة و هم رکوع با راکعین

این نماز تو بوَد معراج تو                                 نهیِ از فحشاء و منکر بهرِ تو

بازگشت جمله بر سوی خداست                    تا نپنداری که عالم زو جداست

ای علی در کار خود اندیشه کن                      عدل و تقوی هر کجائی پیشه کن

                                                           

                                                                دیوان شهید-صفحات 104و 105

 







نظرات دیدگاه   
      
خواص اسماء خداوند
پنج شنبه 97/7/5

                                   خواص اسماء حسنی

شد زِ هر اسم از خداوند مجید                    این چنین در هر مقامی شد پدید

ذکر بنمایی زِ نامِ انتقام                             می شود زین نام دشمن تلخ کام

در سلامٌ قول باشد این خواص                    کز همه در دو مِحَن گردی خلاص

نام رزّاق ار بخوانی این بدان                       روزیت از غیب آید بی گمان

نام قدّوس ار بیاری بر زبان                          پاک گردد ظاهر و باطن وَزان

حیُّ و قیّوم ار بخوانی ای جواد                    قلب گردد زنده زان یابی مُراد

گر بصیرش نیز خوانی در زمان                     چشم قلبت بازگردد، این بدان

یا سَمیع خوانی مر او را ای حکیم               آشنا گردی به درگه، ای علیم

ور بِرانی بر زبان از نام او                            قلب و جان تو شود جانا نِکو

نام الله ار نمایی وِرد خود                            می توانی بازیابی عزِّ خود

مالک ملکش بخوانی ای جوان                    می شوی تو مالِکِ مُلکِ گران

ور بخوانی دانم از اسم وَدود                       دوست گردد دشمنانت نیز زود

یا که خوانی تو زِ نام یا مُجیب                     شد دعایت استجابت از مجیب

گر مَنیع و یا رَفیع خوانی ورا                        رفعت آید مر تو را در دو سرا

یا که ستّارش بخوانی از وفا                       پرده ات پوشد از جرم و خطا

گر بخوانی نام نیکو از عزیز                         گر ذلیلی می شوی دانم عزیز

نام غفّار ار بیاری ای همام                         عفو بنماید گنه ای نیک نام

شرط این باشد کُنی ذکرش مدام                رزق و روزی پاک باشد وَالسَّلام

 

                                                            دیوان شهید- صفحه 75







نظرات دیدگاه   
      
نهی از مال حرام
دوشنبه 97/7/2

نهی از مال حرام

نهی شد از خوردن مال حرام          بالاخص مال یتیم ای نیک نام

شبهه در مال، علت آرَد در بشر       پند قرآن است ای نیکو سیر

گر هزاران بار خوانی بِسم الله         نفس هرگز زان ندارد واهمَه

ظلمت آید نور خیزد زان میان           در میانشان برزخی لا یبغیان

هم جنین در نطفه می بخشد اثر     تلخ کاری برگیری ثمر

ای برادر در جهان هوشیار باش        وقت مستی نیست رو بیدار باش

امرِ حق را گر به جان مایل شوی      مستحق رحمتِ یزدان شوی

کن طمع قطع و تحمل کن ز خشم    از بدی مرد و زن درپوش چشم

شد طمع را رنگ زردی در جهان        تو نگه دار خویشتن را از حرام

راه نیکان پیش گیر دور از دغل          تا بکی نائی زِ کار خود خجل

تو مده سرمایه بر بادِ فنا                 ناگهان از این جهان گردی جدا

آن زمان هرگز ندارد بر تو سود           توشه بردار و سفر کن زودِ زود

هر کسی باشد زِ اعمالش گرو         کِشتِه ی خود را نماید خود درو

کس نخارد در جهان چون پشت من   خود بخارد پشت من انگشت من

ای علی دل بر جهانِ دون مبند         بهر دنیا خویش را نَنما به بند

                                             

                                                 دیوان شهید- صفحه ی 81





 







نظرات دیدگاه شما   
      
<      1   2