از سخنان محمد (ص)-6

ترسِ از حق پایه ی حکمت بوَد                    پیشه ی خود ساز ار لایق بوَد

شد عیالِ حق روزی خوارِگان                      هر که نفعش بیش به از دیگران

بِه بوَد طاعت نمایی در خفا                        یا که بر مردم رسانی سودها

یا که مشغولت کند ذکرِ خدا                       یا به کارِ خیر باشی رهنما

گر یتیمی باشد اندر خانه ای                      نیست بهتر زان دِگر کاشانه ای

آنکه محبوبِ خدا باشد بگو                         هست تقوا پیشه کردن ای عمو

نیک زن آن شد که با شرم و حیاست           چون خجل از جامه کندن از شماست

بهترین امت بوَد آن امتم                             صبر بنماید زِ آزار و ستم

حربه ی مومن چه باشد گو به من               شد دعا فرموده احمد این سخن

بهره ور گردی زِ زنهای نِکو                          از زنِ بد نیز ریزد آبرو

کن سفر یا چند روزی روزه گیر                    تندرستی باشد و نفع ای امیر

شد سپاهِ حق یقین دانم زِ کام                   درد را زایل کند ای نیک نام

میلِ دنیایت نماید دل غَمین                        بَرکَنَش، دل شاد گردی از یقین

یا سخن گو نیک و یا خاموش باش               سود بر مردم رسان ای خواجه تاش

شد نظر کردن، زِنای دیدِگان                       چشم بر هم نِه، بَری اجرِ گران

کُن به اهلِ خانه ی خود، تو سلام               تا فزون گردد زِ مالَت والسلام

یا به دل باشد یقینت بر خدا                       یا زِ تقدیرِ خدا باشی رضا

مالک آیی یا به نفسِ خویشتن                   یا با فَرّ آید تو را علمِ حسَن

از برایِ آبرو کن مال صرف                          صدقه بنویسد خدایت در عوض

شد جوانی شاخی از دیوانگی                   مِی خوران را زن مدِه زان شو بَری

باده نوشانند هم، چون بت پرست               توبه بنماید، شود جایش بهشت

بدترینِ مال، شد مالِ یتیم                          کسبِ بد باشد ریا، دان ای حکیم

صبر باشد گنجی از گنجِ بهشت                  مردِ پیر در خانه چون پیغمبر است

شد غِنا بهرِ مسلمانان گناه                        دوستش باشد چو دشمن با خدا

میهمان با روزیِ خود در رسَد                       وقتِ رفتن، او گناهان می بَرد

شاکرِ نعمت، بوَد چون روزه دار                    علم بر مردان و زن ها شد شعار

جستجو کردن بر روزیِ حلال                       در ردیفِ جاهد است ای نیک حال

خوش به حالِ مردمی در رستخیز                 بر گناهان کرده استغفار نیز

پایه پایه در بهشتِ جاودان                         آیه آیه شد زِ قرآن این بِدان

گر بیازاری پدر یا مامِ خویش                       قاطعِ عُمر است ای مردِ عزیز

باشد آسان نیز رسوای جهان                     بد بوَد رسوا شوی در آن جهان

علمِ اندک بِه زِ طاعاتِ زیاد                         بنده ی بدخوی از حق دور باد

شوخی بسیار ریزد آبرو                             خنده ایمان می برد ای نیک خوی

فالِ بد را کن توکل بر خدا                           کارِ نیکو صدقه آمد بر بلا

غم مخور از بهرِ رزق ای خوش سرشت         روزیِ تو می رسد از سرنوشت

جور بر همسایه کردن ای حبیب                  خانه و ملکت شود بر وی نصیب

ذکرِ حق کن تا شوی محبوبِ حق                نفعِ آن یابی جهان و آخرت

مومنی را شاد کردی تو اگر                        شاد گردانی پیغمبر ای پدر

هر که پیغمبر نماید نیز شاد                        او خدا را شاد کرد ای اوستاد

مومن آن باشد که می پوشد گناه               این مرام است از رسول و اولیا

 

                                                          دیوان شهید-صفحات 114و 115

 

 







نظرات دیدگاه