منزلت آدمی
تویی که مظهر ذات و صفات یزدانی به مَلِک صورت و معنی، تو عرشِ رحمانی
کتابِ جمله ی آیات کائنات تویی از آنکه نسخه ی لاریب فیه را جانی
تُراست با همه انسی، نموده تو به جهان از این سبب متخلص به نام انسانی
اگر به کُنهِ کمالِ حقیقت برسی زِ خویشتن شنوی تو ندای رحمانی
ولی چه سود که عاشق شدی به وِیرانی بدین سبب به یقینم همیشه حیرانی
در ظلمات عالم ذَر هر که را نور محمد(ص) فرا گرفت در دنیا متابعت حضرتش نمود و هر که را نور
فرا نگرفت در دنیا هم گمراه می باشد، به هر کس از فاضله ی طینت محمد (ص) بدو سرشته
شد ایمان آورد، از بیرون ندا نماید تا محمدِ باطن پاسخ دهد.
بر تو گفتم بس کلام جانفِرا با دلیل و عقل و ایمان شو رضا
باش دایم در پی شکر خدا پیروِ جعفر رسد بَر مدعا
هر که زین رَهِ سرکش آمد در جهان ره ندادند هیچ گه اندر جنان
دیو باشد در کمینت ای جواد تا رُباید او مطاعت همچو باد
حربه ات ذکر است راند دیو را تا توانی باش در ذکرِ خدا
نعمتِ حق را هر آن شد ناسپاس بوده باشد در هر دو دارین در هراس
دیوان شهید- صفحه 159
توسط : شهید علی طاهریان