دنیای آن روزِ پادشاهِ ظالم محمد رضا
شده مردم به ظاهر نیک و زیبا وفا بر عهدِ خود هرگز ندارند
شده فرزند و هم ثروت فراوان وفا هرگز هم این قرآن ندارند
به ظاهر بنگری باشد چو مرغوب چو خوردی طعم و هم قوَّت ندارد
چو گاوی می نمایندی شکم سیر بلال اندر غذاشان ره ندارد
دلِ خود بسته بِه دنیای فانی قیامت را کسی باور ندارد
نماید گفتگو بهرِ قیامت ولی اندر عمل رغبت ندارد
نباشد آدمِ یک رنگ در دَهر به جز مکر و حیَل بر سر ندارد
زنند دَم از خدا لیکن دروغی کسی از راستی باور ندارد
بوَد مومن ولی آن هم به ندرت اگر باشد به کس کاری ندارد
شده زیبایی عالَم فراوان کسی زیبایی ایمان ندارد
به تغییرِ جهان گردیده مایل زِ عدلِ حق یقین باور ندارد
فروزان شد جهانی از چراغان ولی دینِ خدا رونق ندارد
شده مسجد به ظاهر زیب و مرغوب کسی در دینِ خود زیور ندارد
گرفته ریگِ صحرا رونق امروز ولیکن مردمش همت ندارند
ربودند ثروت و ناموسِ ما را زِ بدبینی کسی غیرت ندارد
به ظاهر مرد و زن هر دو رئوفند چو نیکو بنگریم مهری ندارند
شده دشمن به ما حُکّام امروز کسی حقِّ سخن گفتن ندارد
زِ خوبانش ندارم انتظاری بَدانَش غیرت و عصمت ندارند
همه خود را به نیکویی زده جا زِ پیشِ حق جُو ای ارزش ندارد
علی در گوشه ای بنشسته ناظر نظَر هرگز به مال و زَر ندارد
دیوان شهید صفحه 47
توسط : شهید علی طاهریان