دوستی خدا
حضرت صادق علیه السلام فرموده هرگاه خورشیدِ تابناکِ محبتِ خدا در دلِ بنده پرتو افکنَد و شهرستان قلب او را منوّر گرداند؛ او را از هر چیزی و هر کاری رو گردان می سازد و جز یاد او از دیگری سخن نمی گوید.
ای درون و بیرون زِ تو لبریز عشقت از خاک تیره و جدا انگیز
در نقابِ ظهور مستوری بس که نزدیک گشته ای دوری
تو نهانی و شوقِ دیدارت این چنین گرم کرده بازارت
غم پنهانی تو وَز دیده سینه از سینه دیده از دیده
داغِ عشقِ تو خانه زادِ دلم نرَود یاد تو از یادِ دلم
ظاهر و باطن از تو درد آمیز همه جا خالی از تو و لبریز
امیر مومنان فرمود دوستی خدا مانند آتشی است که به هیچ وجه نمی گذرد؛ جز آنکه آن را می سوزاند و نور خدا بر هر چیزی که بتابد آن را منوّر می گرداند و ابر خدا بر سر هر چیزی که سایه افکنَد آن را از همه ی خطرات و ناراحتی ها محفوظ می دارد. چنانچه کسی، کسی را برای خدا دوست بدارد؛ به مانند این است که خدا را دوست می دارد.
دیوان شهید- صفحه 268
توسط : شهید علی طاهریان